Bądźmy uczniami Chrystusa
List pasterski na I niedzielę Adwentu 2007

Drodzy Bracia i Siostry!

Dzisiaj, w pierwszą niedzielę Adwentu, rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, czas przeżywania na nowo tajemnic życia Jezusa oraz prawd naszej wiary. Temat duszpasterski rozpoczynającego się roku brzmi: „Bądźmy uczniami Chrystusa”. W naszej diecezji do tego tematu chcemy dodać: „Bądźmy uczniami Chrystusa w rodzinie”.

Co znaczy być uczniem Chrystusa?

Być uczniem Chrystusa to znaczy najpierw przebywać z Chrystusem, czerpać siły z Jego słowa i obecności w naszym życiu, a następnie głosić tę prawdę ludziom, wśród których żyjemy.

Uczniem Chrystusa jest ten, kto słucha Słowa Bożego, przyjmuje je sercem „szlachetnym i dobrym, i wydaje owoc przez swą wytrwałość” (Łk 8,15). Uczniem Chrystusa jest ten, kto próbuje naśladować Mistrza zgodnie ze wskazaniami Kazania na Górze. Uczniem Chrystusa jest też ten, kto szuka Królestwa Bożego pośród swoich codziennych zajęć.

Uczeń Chrystusa czerpie moc z Eucharystii, która jest sercem Kościoła, źródłem i szczytem jego działalności, oraz z innych sakramentów świętych. Coraz pełniejsze uczestnictwo w Eucharystii jest dla ucznia Chrystusa zadaniem na całe życie.

Nawiązując do tematu: „Bądźmy uczniami Chrystusa”, przypomnijmy, że Chrystus powołuje każdego z nas do służby w swoim Kościele: jednych do służby kapłańskiej, innych do życia zakonnego, jeszcze innych do życia w samotności, większość do życia w małżeństwie i rodzinie. A właśnie powołanie do życia w rodzinie ma szczególne znaczenie dla Kościoła i społeczeństwa.

Uczeń Chrystusa w służbie rodzinie

Małżonkowie umocnieni sakramentem małżeństwa są wezwani przede wszystkim do tego, aby swoim życiem świadczyć o miłości, jaką Chrystus obdarza swój Kościół. Małżonkowie, trwając przy sobie pomimo różnorodnych trudności dnia codziennego, są świadkami miłości bezinteresownej, bezwarunkowej i nieodwołalnej. Jak istotne jest to świadectwo, wiedzą szczególnie ci, którzy przeżywają kryzysy i zwątpienia, którzy niejednokrotnie nie mają już sił, by podążać drogą wierności swojemu powołaniu. Świadectwo Waszego życia, drodzy małżonkowie, jest dla Kościoła szczególnie ważne.

Drodzy rodzice, jestem Wam wdzięczny za posługę apostolską wobec Waszych dzieci, a także w środowisku, w którym żyjecie: w rodzinie, gronie przyjaciół, znajomych i sąsiadów, w miejscu pracy i wypoczynku.

To Wy, drodzy rodzice, wprowadzacie dziecko w życie Kościoła, najpierw prosząc o chrzest, a następnie ucząc je modlitwy, pomagając stawać się chrześcijaninem przez przykład własnego życia oraz przekazując podstawowe prawdy wiary. To Wy kształtujecie chrześcijański system wartości u dorastających dzieci, wspieracie je, gdy przeżywają swoje pierwsze kryzysy. To dzięki tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie i ciepłej atmosferze w Waszych domach mamy młodych ludzi, którzy są nadzieją Kościoła i naszego społeczeństwa. Wy także wspieracie swoje dzieci, gdy zakładają rodziny lub wybierają powołanie kapłańskie czy zakonne. Bez Waszej modlitwy, wsparcia i często konkretnej pomocy byłoby im trudniej wytrwać w swoich postanowieniach i wyborach.

Dzięki Waszej pracy i wrażliwości realizuje się jedno z podstawowych zadań Kościoła, jakim jest świadczenie miłości bezinteresownej. Wy także często jesteście obliczem Kościoła pochylającego się nad człowiekiem potrzebującym.

Także parafia udziela różnorodnej pomocy rodzinie: wspierając materialnie, prowadząc ochronki i świetlice dla dzieci oraz młodzieży, organizując naukę i wypoczynek dla dzieci i młodzieży, prowadząc grupy wsparcia dla osób poszukujących pracy czy przeżywających różnego rodzaju kryzysy. Dziękując wszystkim zaangażowanym w podobne dzieła, zarówno kapłanom, jak i osobom świeckim, zachęcam do jeszcze większej wrażliwości na potrzeby tych, którzy żyją najbliżej nas.

Dziękuję członkom ruchów i stowarzyszeń działających na terenie naszej archidiecezji, którzy pomagają rodzinom w poradniach życia rodzinnego czy w Katolickim Telefonie Zaufania albo po prostu dając dobry przykład życia rodzinnego.

Jako duszpasterze zachęcamy rodziny do uroczystego przeżywania rocznic ślubu. Te ważne w życiu rodziny wydarzenia łączymy z Mszą Świętą.Przede wszystkim jednak chcemy wspierać Was w wychowaniu dzieci i młodzieży. Razem z katechetami w szkole towarzyszymy Wam, rodzicom, w przygotowaniu dzieci do I Komunii Świętej. Od kilkunastu lat pomagamy młodzieży lepiej przygotować się do przyjęcia sakramentu bierzmowania, który uzdalnia młodych ludzi do podejmowania odpowiedzialności za siebie i swoją wiarę.Także media katolickie naszej archidiecezji – szczególnie Gość Niedzielny oraz radio eM wspierają rodzinę przez programy i artykuły, które przybliżają problematykę rodzinną. W przyszłości będą to czynić jeszcze lepiej.

Młodzież jako uczniowie Chrystusa

Wezwanie: „Bądźcie uczniami Chrystusa w rodzinie” jest skierowane nie tylko do osób dorosłych, ale także do młodzieży i dzieci. Również przed Wami Chrystus stawia zadanie stawania się Jego uczniami. Jan Paweł II, a za nim Benedykt XVI, mówią, że „jesteście przyszłością Kościoła”. Podzielam to zdanie i powtarzam: Wy jesteście przyszłością Kościoła i ojczyzny. Dlatego tak ważne jest, abyście się w sposób odpowiedzialny przygotowali się do zadań i wyzwań, jakie Was czekają.

Już teraz jesteście uczniami Chrystusa w środowisku, w którym żyjecie. Z uznaniem przyglądam się Waszemu podążaniu za Chrystusem, świadectwu Waszego życia, zaangażowaniu na rzecz Kościoła w katechezie szkolnej, w ruchach, stowarzyszeniach, różnych grupach pomocy, jako wolontariusze. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to proste w dzisiejszych czasach.Młodzieży szkół ponadgimnazjalnych proponujemy w parafii Przygotowanie bliższe do małżeństwa, podczas którego chcemy Was wspierać w uczeniu się brania odpowiedzialności za drugiego człowieka, za jego rozwój i relację z Bogiem.

Drodzy uczniowie szkół ponadgimanzjalnych, podczas tegorocznych odwiedzin duszpasterskich (kolędy) kapłani będą zapraszać każdą i każdego z Was do udziału w tym przygotowaniu. Wyjaśnią zamysł tych spotkań i odpowiedzą na Wasze pytania. Miejcie odwagę pytać duszpasterzy o wszystko, co Was w tej kwestii interesuje.

Przygotowanie to obejmuje cykl ponad 25 spotkań, które będą się odbywały, a może już się odbywają, w waszej parafii, a które pomogą Wam pogłębić zdobytą w szkole wiedzę o małżeństwie i rodzinie.

Spotkania te mają ułatwić Wam odnalezienie swojego miejsca we wspólnocie Kościoła powszechnego i parafialnego, wprowadzą Was w liturgię Kościoła i pomogą zrozumieć jej praktyczny wymiar. Są one okazją do tego, by rozwiać wątpliwości i znaleźć odpowiedzi na nurtujące Was pytania, dotyczące wiary, religijności, małżeństwa i rodziny, a także spraw moralnych. Małe grupy, w których będziecie się spotykać, umożliwiają rozmowę i dialog, na które nie zawsze jest okazja w szkole.

Chcemy Wam towarzyszyć także w tych momentach, w których dokonujecie konkretnych wyborów życiowych. Podobnie jak towarzyszymy młodemu człowiekowi przygotowującemu się do sakramentu kapłaństwa czy złożenia ślubów zakonnych, chcemy towarzyszyć i tym, którzy przygotowują się do sakramentu małżeństwa.

Narzeczeni w naszej diecezji mogą przygotowywać się do sakramentu małżeństwa bądź to przez cykl dziewięciotygodniowych spotkań dla narzeczonych prowadzonych metodą dialogową, bądź w sposób tradycyjny: spotykając się najpierw z duszpasterzem, a następnie uczestnicząc w naukach przedślubnych, spotkaniu w poradni życia rodzinnego oraz dniu skupienia.

Zakończenie

„Bądźmy uczniami Chrystusa” oznacza zatem najpierw obecność Chrystusa w naszej codzienności, nieustanne przygotowywanie się do powierzonego nam zadania, a następnie świadczenie o Jezusie Chrystusie w codziennym życiu. Nie jest to na pewno łatwe zadanie, a poprzeczka zawieszona jest wysoko, jednak takie jest chrześcijaństwo. Chciejmy się z tym zmierzyć wszyscy: małżonkowie, rodzice, dzieci i młodzież, kapłani, siostry i bracia zakonni, a także osoby samotne.

Zachęcają nas do tego czytania dzisiejszej niedzieli. Izajasz zaprasza: „Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami”(Iz 2, 3).

Nie jest to łatwe zadanie, bo nie jest łatwo płynąć pod prąd w dzisiejszych czasach, we współczesnej kulturze, która pełna jest antywartości. Nie żyjemy jednak w szczególnie trudnych czasach. W swoim liście św. Paweł już przed wiekami nawoływał Rzymian, aby przyoblekli się w Chrystusa, aby powstali ze snu (13,11n). Ówczesna kultura była inna, a jednocześnie pod wieloma względami podobna do naszej.