SPRAWOZDANIE Z ŻYCIA PARAFII W 2020 ROKU

JAKO OGÓLNE PODSUMOWANIE ŻYCIA WSPÓLNOTY

1. Za najważniejsze wydarzenie parafialne minionego roku uważam Misje Święte odprawione w październiku tego roku. Bogaty program misyjny rozłożony na różne godziny ze względu na osoby pracujące sprawił, że jeśli tylko ktoś miał dobrą wolę mógł w misjach uczestniczyć. Wielu nie odpowiedziało wcale na liczne zaproszenia. Parafianie dobrze ocenili formę przekazu nauk misyjnych Księdza Misjonarza z Misjonarzy Świętej Rodziny. Opatrzność Boża sprawiła, że Misje odbyły się tuż` przed drugą falą pandemii. Nie jesteśmy w stanie dokładnie opisać lub wyrazić za pomocą liczb działania Łaski Bożej. Ufamy, że ten święty czas wyda swoje dobre owoce w naszym życiu i tych za których tak szczerze się modliliśmy.

2. Drugą rzeczą charakterystyczną dla minionego roku jest problem któremu na imię koronawirus. Coraz mniej jest ludzi uważających problem tego wirusa za sztucznie nagłośniony i rodzący niepotrzebne środki zaradcze. Opinie takie można zrozumieć, kiedy przeżywać trzeba liczne obostrzenia komplikujące codzienne życie. Jednak nikną one raczej wobec utraty osób bliskich wskutek COVID-19. Wielu naszych bliskich mogło jeszcze wiele lat żyć, nawet z cukrzycą czy nadciśnieniem. Nie ma ich już wśród nas. Muszę zauważyć, że nasza parafia nie odczuła wyjątkowo problemu pandemii. Pogrzebów jest tyle co zawsze. Dzięki posłudze duszpasterskiej Księdza Tomasza, w naszej parafii można było odprawiać w niedziele aż 6 mszy św., i w ten sposób limit wiernych uczestniczący w nabożeństwach nie okazał się tak straszny w porównaniu do większych parafii, często z mniejszym kościołem. Wszyscy dobrze wiemy, że najgorzej było wiosną, kiedy przez co najmniej 6 tygodni kościół świecił pustkami. Był to smutny czas. Dzisiejsze obostrzenia nie umywają się do tamtych dni. Oby ta sytuacja się nie powtórzyła.

3. Życie Kościoła w parafii Kokoszyce.

• Misja głoszenia Słowa Bożego: Słowo Boże jest głoszone regularnie, tzn. codziennie. Ze względu na specyfikę tego roku bardzo ucierpiała tegoroczna katecheza szeroko pojęta. Zdalne nauczanie to jedynie namiastka żywego słowa katechety. Podobnie, gdy idzie o katechezę przed bierzmowaniem, czy przed małżeństwem sakramentalnym. Brak też regularnej katechezy na spotkaniach grup formacyjnych przy parafii. Po feriach chcę wznowić spotkania bodaj w 5. osobowym gronie. Wydawać by się mogło, że w takiej sytuacji wzrośnie czytelnictwo. Ze smutkiem trzeba jednak przyznać, że tak się nie stało. Nikt nie brał czasopism do domu nawet za darmo. Po okresie pandemii przywrócę sprowadzenie różnych czasopism, bodaj po pięć numerów sprawdzonych pism ewangelizacyjnych lub pogłębiających duchowość. Bardzo wielką pomocą w tym czasie są audycje radiowe katolickich stacji oraz transmisje telewizyjne z dobrze przygotowanym Słowem podczas Liturgii.
• Posługa sakramentalna. Najgorzej było wiosną. Dostęp do spowiedzi św. był możliwy na probostwie po zgłoszeniu telefonicznym. Skorzystało około 30 osób. Inni powtarzali nieprawdziwą wiadomość, że nie ma spowiedzi. Przed Bożym Narodzeniem do spowiedzi przyszło jak na dzisiejszą sytuację wielu wiernych. Alarmujące jest to, że w naszej parafii spowiada się tylko garstka młodzieży i dzieci – to niewątpliwie owoc szalejącej laicyzacji i nasiąkania treścią internetową. Od dłuższego czasu odprawiamy tak zwane msze dodatkowe. Obecnie we mszach uczestniczy 1/3 wiernych w stosunku do frekwencji sprzed pandemii. Święta są jednak wyjątkiem. Natomiast dawne msze dodatkowe np. urodzinowe, jubileuszowe – praktycznie zamarły. W tym roku nie było bierzmowania. Do I Komunii św. przystąpiło 25. dzieci w trzech terminach. Komunii św. rozdaliśmy 26000 – więc o połowę mniej. Wiele dzieci z wierzących rodzin regularnie opuszcza msze niedzielne za domniemaną zgodą rodziców. Spędza to sen z oczu wielu. Niestety niektóre dzieci żyją w przekonaniu, że wszystko im się należy, a tym samym jakby pokazują, że Jezusowi, Rodzicom, i Dziadkom nie należy się nic lub prawie nic. Tak nie wygląda wychowanie do Miłości. Jestem pełen podziwu dla setek domów uczących swoje dzieci odpowiedzialnej, nie cukierkowatej miłości. Dziękuję za świadectwo, że uczycie swoje dzieci, że wszystko ma swój czas: praca, zabawa i rozrywka., nauka, modlitwa, bycie z drugim człowiekiem. Jest również czas na sen, który dla dziecka winien być inny niż dla dorosłych. Centrum tego schematu dla osób wierzących powinna być niedzielna i świąteczna Eucharystia. Wielu tak żyje. Od dawna nie ma w naszej parafii powołań kapłańskich i zakonnych, ale jest za to dom formacyjny przyszłych kleryków WŚSD. Ślubów było tylko 8, a niektóre zostały przesunięte. Spadła pobożność pierwszopiątkowa. Parafianie chętnie uczestniczą w nabożeństwie pierwszosobotnim. Rozwinął się Ruch Szensztacki, idealny na czasy pandemii. Rzadziej nawiedzaliśmy chorych z wyjątkiem Misji. Sakrament chorych przyjęło około 170 osób. Niektórzy umarli bez sakramentów. Pożegnaliśmy 29 osób. Chrztów było mniej, bo tylko 18. W zeszłym roku było po równo.
• Posługa Miłosierdzia: Postawa modlitewna wypraszająca miłosierdzie dla świata jest w naszej parafii żywa. Wierni nie są też obojętni na prośby o wsparcie materialne dla potrzebujących. Kolekty na misje i cele pomocne spotykają się z poważnym odzewem co widać po przeliczeniu zbiórek. Najgorzej wypadają zbiórki przed kościołem mimo diakonii Legionu Maryi. Wierni składają swoje ofiary do skarbonki Św. Antoniego. W I piątek jest kolekta na cele miłosierdzia. Osoby potrzebujące mają wsparcie parafii po rozeznaniu sytuacji. Pomaga mi w tym pani Irena Gawlina. Parafia organizuje paczki świąteczne, mniej liczne niż dawniej. Ponad wszelką wątpliwość wsparcie Państwa Polskiego zmniejszyło problemy finansowe rodzin. Raz na tydzień przy drzwiach probostwa znajdziemy proszących o pomoc. Nie odchodzą głodni. Wspieramy też regularnie misje i misjonarzy. Nie jesteśmy obojętni na los prześladowanych chrześcijan i wspieramy biedny kościół na Wschodzie. Ponadto stypendium dla zdolnej, choć ubogiej młodzieży w dzień Papieski. Ofiary z Murzynka wspierają dzieci na misjach. W pasterkę wspieramy Fundusz Obrony Życia, a wcześniej Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. Sprzedaliśmy 160 małych i 80 wielkich świec CARITAS. Dwie osoby proszące o anonimowość przekazały na konkretną pomoc biednym kilkaset złotych wedle zasady: niech nie wie lewica co czyni prawica. Dziękuję. Ksiądz proboszcz też partycypuje w licznych składkach dobroczynnych z racji pełnionego urzędu i własnej wyobraźni miłosierdzia.

4. Dziękuję wszystkim parafianom za dobre świadectwo życia i wiary. Składam też serdeczne podziękowania tym, którzy służą parafii przez wykonywanie różnych funkcji i posług. Dziękuję za każdą modlitwę i troskę o materialne dobra Kościoła.

5. Sprawy remontowe i inwestycyjne omówimy w swoim czasie. Ważne jest, że dokończyliśmy odbudowę Kaplicy 1722. Teraz czeka nas jej pomalowanie i poświęcenie. Zadbaliśmy o bieżące wymagane coroczne przeglądy bezpieczeństwa.

6. Po wiosennych tarapatach finansowych kończymy rok z rachunkiem plusowym. Stało się to możliwe dzięki Waszej ofiarności.

7. W najbliższej przyszłości jest konieczne do wykonania malowanie elewacji kościoła. Nie chodzi o kwestie estetyki czy odświeżenie budynku, tylko o zaradzenie zużycia parametrów farby, która po latach utraciła już niestety swoje właściwości.

_____________________________________________________________________________________________________

KRÓLOWI WIEKÓW NIEŚMIERTELNEMU, NIEWIDZIALNEMU BOGU SAMEMU CHWAŁA I CZEŚĆ NA WIEKI WIEKÓW. AMEN